jak się cieszyć psim kłakiem...

na obczyźnie... no może nie przesadzajmy z tą obczyzną, bo po tylu miesiącach spędzonych w Holandii, to trochę można poczuć się jak u siebie na podwórku ;) Od kilku lat, na wakacje przyjeżdżamy tu do pracy, i co by podreperować nasz studencki budżet pomagamy na plantacji. Ostatni nasz sezon w Holandii, to miał być ten, w którym Pippin pojawił się u nas w domu... niestety...

od 8 sierpnia nie ma mnie w domu, nie ma mnie w moim mieście, nie ma mnie w Polsce... nie ma ze mną psa... razem z Kubą jesteśmy w Holandii... "i co?" spytacie... ano dramat...mimo że Pippin jest pod najlepszą opieką jaką mogłam sobie wymarzyć. 

Został z moimi Siostrami tzw "paniami od koni" :) Fakt, że masę czasu przesiadują w stajni, bardzo ułatwia sprawę, bo okazało się, że między koniem, a psem wcale nie ma aż tak wielu różnic ;) I jak tylko człowiek próbuje im coś wytłumaczyć, to te panie przerywają w pół zdania znudzonym "my wiemy...!" :) cudnie! za co bardzo im dziękuję :) 

z reguły jestem uczulona na zbędny patos, wzniosłość, przesadę w budowaniu swoim psom "ołtarzyków uwielbienia" na lewo i prawo... np na fb przy postach o psich urodzinach pojawiają się, praktycznie zawsze, opisy jak to pieseł dramatycznie i magicznie, zmienił życie właścicielki...

hmmm... "czyżby?" myślałam...

ale to ja ryczałam ja bóbr w drodze do Holandii, za każdym razem jak spojrzałam na tylne siedzenie w aucie, a jego tam nie  było...

to mnie, pierwszego dnia pracy nie opuszczało wrażenie, że miałam coś ważnego zrobić, tylko co? coś mi nie grało... i nagle 'bum' olśnienie... nie wyprowadziłam psa na spacer! ale przecież Pippina z nami nie ma...

to ja, za każdym razem jak szliśmy się z Kubą przejść po pracy, nie miałam co zrobić z rekami, więc brałam zamiast smyczy sznurek,,, tak żeby chociaż coś potrzymać,,,

tak bardzo brakuje mi tego włochatego pyszczka...

ale jeszcze tylko trochę, troszeczkę i znów poczuję pod palcami mojego kochanego sierściucha :) nawet nie wiecie, jak po tylu tygodniach rozłąki, może ucieszyć człowieka psi kłak znaleziony na dnie torby podróżnej ... :) 

i nagle okazuje się, że bez niego wszystko jest takie szarobure, smutne, rozmemłane , miałkie. a Pippin jest najukochańszy, najwspanialszy, najmądrzejszy...

I dochodzisz człowiecze do wniosku, że ten pieseł dramatycznie i magicznie zmienił cały świat... ech przepadłam ;) 

D-aRt-Photography

ps. cały czas kombinujemy jakby tu ściągnąć naszego włochacza, nie jest to niestety tak łatwe jakby się mogło wydawać, więc trzymajcie kciuki :) !